Hallo St. Lucia deel 1

Lieve allemaal,

Ja, wie had dat gedacht Juul die een blog bij gaat houden?!

Ik hoop dat ik dit vol ga houden en jullie een beetje op de hoogte kan houden van mijn avontuur hier op Saint Lucia.

Nou, daar gaan we dan. Het is op dit moment 11.00pm (vrijdag 2 september) hier en bij jullie is het al wat later. Zes uur tijdverschil op precies te zijn. Ik zit hier nu een maand op dit eiland en ik vind het heerlijk maar soms ook moeilijk. De eerste week toen ik hier aankwam was vooral zwaar, omdat ik niemand kende en voor mijn gevoel helemaal alleen was. Het begon al in het vliegtuig toen ik alle lieve stukjes las, die mijn vrienden en familie voor mij geschreven hadden. Op dat moment brak m'n hart en wilde ik zo snel mogelijk naar huis. Dit gevoel heb ik de eerste week wel dus wel een beetje vast gehouden maar de kunst is om niet teveel na te denken over thuis. Het scheelt natuurlijk ook al dat ik niet meer in mijn huis terug zal komen maar in een nieuw huis want mijn oude lui gaan verhuizen (als jullie dit lezen pap en mam: heel veel succes met deze spannende stap! En ik sta achter de keuze die jullie gemaakt hebben!).

We vlogen naar St. Lucia met z'n vijven; Maayke, Meri, Noel. Stefan en ik. Wat voor mij echt een grote troost was, was dat ik Maayke natuurlijk al kende van school. In het vliegtuig heb ik nog enkele traantjes gelaten maar daarna ben ik toch maar non-stop films gaan kijken. Na een lange vlucht kwamen wij eindelijk aan op Atlanta Airport. We hadden hier een overstap van twaalf uur, wat een hel! We konden nergens een goede slaapplek vinden en besloten dus ergens op de grond te bivakkeren. Na een lange nacht zonder slaap moesten wij ’s ochtends het vliegtuig in om door te vliegen naar St. Lucia. Bij aankomst op St. Lucia was ik compleet in shock omdat wij alle vier gescheiden werden en in aparte busjes gestopt werden met amerikaanse toeristen. Na een rit van anderhalf uur kwam ik eindelijk aan bij het resort. Het resort waar ik het komende half jaar aan het werk zal zijn is Sandals Regency La Toc. Maayke en Meri zijn bij Sandals Halcyon geplaatst, dit is het kleinste resort van de drie. Noel en Stefan zijn bij het mooiste, volgens iedereen hier, resort geplaatst. Toen ik aankwam bij het internhuis, dat op het terrein van het resort ligt, was ik helemaal alleen. Ik heb toen maar even een potje staan janken onder de douche omdat ik me heel ellendig voelde. Gelukkig werd dit al snel beter toen de andere interns aankwamen. Elf interns van Trinidad & St. Vincent, een meisje uit Zuid-Afrika en een jongen uit Zweden. De volgende dag kwam Roosmarie aan en dat was echt super fijn! Het was heerlijk om ook Nederlands tegen iemand te kunnen praten en af en toe lekker te kunnen roddelen in het Nederlands, dit schepte zeker wel een band tussen ons. Het was vreselijk lastig om de andere interns en de mensen op het werk te begrijpen omdat ieder eiland van de Caribbean een eigen accent heeft en dat is bijna niet te verstaan. Dus als ze druk in gesprek zijn kun je er geen woord van verstaan maar ik begin het met de dag beter te begrijpen.

De eerste twee dagen mochten wij, de interns, eten in de restaurants van het resort. Het eten was erg lekker maar het was toch behoorlijk genant want je kent nog niemand en je hebt geen idee waar je over moet praten. Gelukkig begonnen we ons langzamerhand op ons gemak te voelen bij de rest en ik schaamde me al snel nergens meer voor. We zijn die week voor het eerst naar Castries (plaatsje waar het resort zich bevindt) en naar Rodney Bay geweest. Rodney bay is ongeveer een half uur hier vandaan en daar bevinden zich restaurantjes en barretjes waar je prima kunt eten en drinken voor een niet al te hoge prijs. Wij waren dan ook vooral op zoek naar de happy hours